Pamiętnik z powstania warszawskiego

Książka uderza swoją odrębnością na tle bogatej literatury wspomnieniowej, to zapis doświadczeń człowieka niezaangażowanego w zmagania wojenne, przeżywającego dni powstania wśród ludności cywilnej; relacja z powszedniej egzystencji piwnicznej, ze świata schronów, podwórek, ukrytych przejść i kanałów, z codziennej krzątaniny wokół zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych w atmosferze ciągłego zagrożenia i lęku. Narracja utworu ukształtowana jest na wzór opowiadania ustnego, z jego naturalną dygresyjnością, swobodnym biegiem skojarzeń, uzupełnianiem i poprawianiem opowieści oraz potocznością wypowiedzi.