Historia historiografii: Renesans - Oświecenie

Praca ma konstrukcję 4-tomową: 1 - obejmuje okres antyku i średniowiecza i jest podzielony na problemy chronologiczno-regionalno-rzeczowe. Tu kryterium podstawowym była przynależność terytorialno-kulturowa; 2 - poświęcony okresowi od renesansu do w. XIX; 3 - historiografia XIX w.; 4 - historiografia XX w. Generalną zasadą jest przedstawienie pisarstwa historycznego danego kręgu terytorialno-kulturowego w aspekcie chronologicznym, ponieważ tylko ta droga umożliwia pokazanie dynamiki rozwoju historiografii w Chinach, Persji, Grecji, Rzymie, państwach Europy, Ameryki czy Afryki. W części wstępnej do niektórych z tych problemów, został skrótowo omówiony stan badań. Prezentowany tom I składa się z XX rozdziałów, słownika terminów i pojęć oraz bibliografii. Rozdział I - Geneza pisarstwa historycznego; II - Historiografia Azji Południowo-Wschodniej w starożytności i średniowieczu; III - Historiografia starożytnego Bliskiego Wschodu i Grecji; IV - Historiografia Starożytnego Rzymu; V - Historiografia wczesnochrześcijańska; VI - Historiografia bizantyjska; VII - Hagiografia; VIII - Kronikarze łacińscy schyłkowego antyku; IX - Średniowieczna historiografia hiszpańska; X - Średniowieczna historiografia syryjska, ormiańska i gruzińska; XI - Średniowieczna historiografia arabska, żydowska, perska i mongolska; XII - Linearna historiografia średniowiecznej Europy; XIII - Renesans karoliński; XIV - Historiografia narodowa; XV - Historiografia niemiecka; XVI - Historiografia włoskiego średniowiecza; XVII - Średniowieczna historiografia Wysp Brytyjskich; XVIII - Średniowieczna hisroriografia nordycka; XIX - Historiografia Europy środkowej i wschodniej; XX - Historiografia polskiego średniowiecza. [lubimyczytac.pl]