Opowieści niezwykłe o Kościele Łaski w Jeleniej Górze

„Nazywam się Martin Frantz... Nazywano mnie swego czasu Szwedem z Rewala, chociaż żaden ze mnie Szwed, a Rewal - to dziś Tallin w dalekiej Estonii. Ale... Estonii wtedy nie było, więc wszystkich prawie ludzi z północy nazywano Szwedami, bo to oni, z tych mrocznych i przerażająco zimnych stron, najeżdżali południowe kraje, tocząc bitwy o pieniądze, ale i wiarę. Tak też czynił szwedzki władca, Karol XII, bo postanowił wesprzeć ewangelików, którzy chcieli mieć swoje kościoły na Śląsku. Wtedy Śląsk był na wskroś katolicki... [...] Zbudowałem tak wiele kościołów, że sam ich nie zliczę, może i czterdzieści... Ale Kościół Laski w Jeleniej Górze jest moim najpiękniejszym. Dlatego zostałem tu na zawsze, stałem się z własnego wyboru Strażnikiem Świątyni. Już tak dawno nie ma mnie między żywymi, odszedłem z tego świata w 1742 roku, po 63 latach żywota poświęconego tworzeniu piękna. Ale tutaj, w tym kościele, wciąż można mnie spotkać. Jestem zawsze, gdy kościół i ludzie mnie potrzebują". [fragm. tekstu]