The Dictator

"Dyktator" reklamuje się jako kolejne wcielenie "Borata", ale ľ gwoli recenzenckiej uczciwości ľ bliżej mu raczej do "Alego G". Tak jak w komedii o przygodach obwieszonego złotem ziomusia satyryczne obserwacje oraz inteligentne puenty maszerują tutaj za prostactwem i kloaką. Pani oberwie w głowę efektem kilkudniowego zatwardzenia, a pan zazna fellatio wykonanego odciętą głową narkotykowego bossa. Hitem sezonu jest zaś wyznanie miłosne, poczynione, gdy dłonie kochanków znajdują się w waginie rodzącej kobiety. Zanim zdążymy rozpatrzyć dany gag w kategorii estetycznej, twórcy podrzucą nam pięć kolejnych. I tak w koło Macieju przez osiemdziesiąt trzy minuty projekcji. Ani się widz obejrzy, a już będzie oglądał napisy końcowe, wzbogacone o wycięte z filmu sceny. O nudzie nie ma więc mowy. Wcielający się w tytułowego bohatera Cohen jest w swoim żywiole: bawi się podrobionym arabskim akcentem i z gracją primabaleriny balansuje między grozą a śmiesznością. Kroku godnie dotrzymują mu niezawodny Ben Kingsley w roli zawistnego wuja Tamira oraz John C. Reilly jako krzyżówka dyplomaty i speca od tortur z Guantanamo. Najsłabiej spośród aktorskiego teamu wypada Anna Faris, która kopiuje miny znane z występów w "Strasznych filmach". W związku jednak z tym, że po zapaleniu się świateł w sali kinowej zostaje dobre samopoczucie, publiczność powinna udzielić jej prawa łaski. zgłoś poprawkę