Narzeczeństwo

Ojciec Alain Quilici przygotował do ślubu wiele młodych par. Ze spotkań i rozmów z narzeczonymi wyniósł pewne doświadczenie, pewien wniosek: należy niestrudzenie rozmawiać z młodymi, którzy przygotowują się do wspólnego życia, i nie obawiać się stawiania im konkretnych wymogów. Czas narzeczeństwa, czas oczekiwania i nadziei, jest dla młodych wręcz bezcenny i nie wolno go przegapić. Jest niezbędny do położenia podwalin przyszłej egzystencji, dlatego należy go przeżyć świadomie w całej pełni. Jest też czasem, w którym narzeczeni muszą sobie odpowiedzieć na pytanie kogo i co kochają. Czy kochają samych siebie, czy też kochają drugą osobę dla niej samej? Pytanie nie jest teoretyczne. Powinno zostać zadane na samym początku, a następnie nieustannie powtarzane. Jeśli zaniedbamy je na wstępie, istnieje ryzyko, że nie zadamy go już nigdy, również po slubie. A małżeństwo, które już nie zajmuje się tym zagadnieniem, albo milknie w letargu äostrożnejö ciszy, albo też gotuje sobie cierpienie. Czas narzeczeństwa nie jest czasem łatwym. Jest pełnym niewygód czasem przejścia. Narzeczeni nie mają już tego, co opuścili, i jeszcze nie mają tego, czego pragną. Jednak dobrze przeżyty, staje się obietnicą i zadatkiem szczęśliwego małżeństwa.