Polska:

Janusz Ekles próbuje odpowiedzieć na pytanie, jaka demokracja jest potrzebna Polsce po upadku systemu komunistycznego. Punkt wyjścia jego rozważań stanowi określenie i wskazanie historycznych źródeł dwóch ważnych negatywnych stron polskiego życia publicznego lat dziewięćdziesiątych są nimi bierność polityczna społeczeństwa i brak elity politycznej. W trzecim rozdziale autor definiuje największe zagrożenia polskiej państwowości i ustroju, jakimi są według niego: próba powrotu do anachronicznej koncepcji państwa-dysponenta i ideologizacja życia politycznego (partie oparte na formule ideologicznej). Wreszcie ostatnia część pracy rysuje zarysy programu pozytywnego: uchwalenie Konstytucji, która stworzyłaby zręby ustroju państwa-gwaranta, opartego na zasadzie równowagi i prawnego uregulowania stosunków między trzema podmiotami: państwem, obywatelami i publiczną władzą. [stowarzyszenielarix.pl]