Pakujemy manatki

W świecie opisanym przez Hanocha Levina każdy cierpi na jakieś schorzenie i stoi nad grobem. Szabtajowi Szusterowi doskwierają zaparcia, od których w końcu umiera. Munio Globczik stara się pozbyć z domu swojej matki, wysyłając ją do sanatorium. Uparta staruszka nie daje za wygraną i za każdym razem ucieka z autobusu. Munio umiera w samym środku zupy, podawanej przez jego żonę Lolę. Amacja wraca z Ameryki, by pokazać swoim starzejącym się rodzicom amerykańską narzeczoną. Od tego momentu wciąż stoi w oknie i czeka na kobietę, która nigdy nie przychodzi. Jest tutaj również gość z Ameryki Południowej, Alberto Pinkas – mówca pogrzebowy i miejscowy lowelas. Gdy Alberto umiera, kolejnym mówcą zostaje Motke. Motke mieszka z żoną i bratem Avnerem. Odtrącony przez wszystkich Avner co drugi dzień wynosi jedną walizkę, próbując wyprowadzić się z domu brata. Elkanan Gelernter, wielki tłusty mężczyzna, także marzy o wyjeździe, ale do Szwajcarii, gdzie czeka na niego narzeczona. Codziennie pakuje walizki w środku nocy i rusza na przystanek autobusowy, lecz nigdy nie udaje mu się wyjechać. Mieszka z cierpiącą na nudności matką, którą odwiedza jej zmarły mąż w stroju turysty i zaprasza na wspólny spacer w zaświaty. Na koniec oboje przychodzą po Elkanana.