W oficynie Elerta:

Powieść "W oficynie Elerta" powstała w połowie XX wieku i trafiła od razu do szuflady. Pokazanie najmniejszego fragmentu dziejów Rosji w negatywnym świetle, z polskiego punktu widzenia, było dla cenzury komunistycznej niedopuszczalne. Mamy rok 1650. Rzeczypospolita chyli się powoli ku upadkowi, Moskwa podnosi już głowę. Do Warszawy przybywa poselstwo carskie. Zderzają się dwie kultury, dwie mentalności - europejska i azjatycka. Bacznymi obserwatorami tych wydarzeń są: Stanisław Piotrkowczyk - krakowski drukarz doglądający książnicy Piotra Elerta, typografa J.K.M. oraz Jan Aleksander Gorczyn - wszechstronnie utalentowany malarz, matematyk, muzyk i publicysta. Obaj zapisują wszystko, co godne uwagi w owych dniach. Sprawy państwowe, polityczne przeplatają się więc z domowymi problemami, rzeczy ważne z błahostkami, wypadki zaświadczone w uczonych księgach z domysłami notowanymi w prywatnych rękopismach, fakty pewne historycznie z prawdopodobnymi.