Zespoły rezydencjonalne i kościoły centralne na ziemiach polskich do połowy XII wieku

Prezentowana praca jest pierwszą próbą całościowego spojrzenia na dwa najbardziej charakterystyczne typy budowli wczesnośredniowiecznych w Polsce: palatia, czyli zespoły rezydencjonalne na planie wydłużonego prostokąta z wpisanymi weń podziałami przestrzennymi, oraz kościoły na planie centralnym. Autorka w erudycyjny sposób podsumowała stan badań nad interesującymi ją zagadnieniami i dokonała krytycznej analizy zachowanych fragmentów budowli. Prezentowana rozprawa w znaczącym stopniu wykracza poza ramy podsumowania dotychczasowych ustaleń. Autorka w wielu miejscach koryguje własne spostrzeżenia i interpretacje, wprowadzając istotne uzupełnienia, wynikające nie tylko z nowych odkryć archeologicznych, lecz także z pogłębionej refleksji metodologicznej. Właśnie ta refleksja wydaje się najmocniejszą stroną książki, odróżniając ją in plus od licznych tekstów poruszających problematykę początków sztuki w Polsce . (Dr hab. Marek Walczak)