Dwa eseje

Wsrod tego zgiełku pisarz nie moze miec nadziei,ze pozostanie z boku oddajac sie myslom i obrazom ktore sa mu drogie .Dotychczas taka powsciagliwosc w ten czy inny sposob była mozliwa.Ktos,kto sie nie zgadzał czesto mógł milczec albo mówic o czym innym.Dzis wszystko sie zmieniło i nawet milczenie nabiera niebezpiecznych znaczen.Odkad powsciagliwosc uwazana jest takze za rodzaj wyboru i karana lub chwalona jako wybór, artysta czy chce tego czy tez nie jest powołany.,,Powołany"wydaje mi sie tu własciwszym słowem niz zaangazowany.Nie chodzi bowiem o zobowiazanie dobrowolne,lecz raczej o przymusowa słuzbe wojskowa.Kazdy artysta znajduje sie dzis na pokładzie galery epoki.Musi sie na to zgodzic,nawet jesli sadzi,ze galera pachnie sledziem,ze nadzorców jest naprawde zbyt wielu i co gorsza zle wyznaczono kierunek.Jestesmy na pełnym morzu.Artysta podobnie jak inni musi wiosłowac,jesli to mozliwe,nie umierając,tzn tworzac nadal".