Żółty zeszyt:

Papież Pius XI powiedział o niej (z okazji zatwierdzenia cudu do kanonizacji, 19 marca 1925), że jest słowem Boga do dzisiejszego świata. Znaczy to, że Bóg do nas mówi poprzez słowo, którym jest życie i nauka Teresy z Lisieux. Bóg pozwolił Teresie zrozumieć, na czym polega prawdziwa wielkość ewangeliczna. Teresa zrozumiawszy, że wobec Boga należy pozostać małymi jak dzieci wobec rodziców, przypomina współczesnym wierzącym, że podstawowym prawem życia chrześcijańskiego jest otwarcie się na Boże działanie i pozwalanie Bogu działać. Taka jest bowiem logika wiary. Teresie dane było odgadnąć charakter Boga, Bożą pedagogię, i mogła zostać przemieniona i tak wspaniale ubogacona przez Niego. Uczy nas dzisiaj, że rola człowieka zaproszonego do wspólnoty miłości z Bogiem polega na całkowitym powierzeniu się działaniu Miłości Miłosiernej, zniżającej się ku niemu w osobie Jezusa, l taki wydaje się być głęboki sens wyniesienia „małej Teresy”. Odpowiedź na pytanie o sekret wielkości Teresy musi uwzględniać prawdę o absolutnym prymacie Bożego działania w życiu chrześcijańskim, a jednocześnie o wolności człowieka, który może wybierać i prawdę o Kościele, w którym Bóg kontynuuje swoje zbawcze dzieło posługując się ludźmi. Wydaje się, że Bóg w każdym wieku ubogaca niektórych ludzi w sposób szczególny, gdyż poprzez nich pragnie pomnażać swoje dobra w wielu innych. Bóg posługuje się bowiem ludźmi, by zbawiać ludzi. Jesteśmy wzajemnie dla siebie głosicielami Dobrej Nowiny. Wydaje się, że żadna zasługa Teresy nie usprawiedliwia jej ewangelicznej wielkości, podobnie jak żadna zasługa Maryi nie usprawiedliwia Jej wyniesienia. Analogia nie jest „naciągana”, ale jak najbardziej na miejscu. Teresa wpisuje się w poczet wielkich wysłanników Bożych w rodzaju św. Benedykta, św. Franciszka z Asyżu, św. Katarzyny Sieneńskiej, św. Reformatorów Karmelu: Teresy od Jezusa i Jana od Krzyża, Karola de Foucauld, itp.