Edukacja, partycypacja, zmiana w doświadczeniach i wyobrażeniach działaczy lokalnych (animatorów społecznych)

Autorka zarówno bada powiązania współczesnych podejść z tradycją polskiej pedagogiki społecznej, jak i śledzi związki między teorią i praktyką społeczną w tym obszarze. Stawia pytania o wartość edukacji w działaniu i doświadczeniu społecznym. Przekonuje, że aktywność, troska o drugiego człowieka i odpowiedzialność społeczna są ważnym atrybutem wychowania społecznego i jego odpowiedzią na potrzeby dostrzegane w otoczeniu. Pedagog, rozumiejąc lepiej te zjawiska i procesy, ma możliwość kształtowania wielu obszarów ich wpływu. Może także wprowadzać do działań społecznych refleksję społeczno-wychowawczą na temat wartości życia i pracy dla innych. W tych nowych relacjach tworzy się ważna przestrzeń wychowawczego dialogu. Praca wpisuje się w dynamiczny nurt debaty, zapoczątkowany w latach 90. XX wieku, nad tożsamością współczesnej pedagogiki społecznej w warunkach transformacji ustrojowej, ekonomicznej, społeczno-kulturowej oraz jej wizji prospektywnej w kontekście wielowymiarowej, dynamicznej i permanentnej zmiany typowej dla świata przyszłości. Adresatami tej publikacji są pedagodzy, studenci uczelni pedagogicznych, politycy społeczni, praktycy, działacze społeczni, liderzy, animatorzy oraz uczestnicy form edukacji ustawicznej w zakresie pedagogiki.