Król życia

"Zwróćcie uwagę, jak tego pisarza fascynują wielkie, bujne indywidualności; ludzie, którzy zatracają się w pogoni za pełnią życia. Oskar Wilde, wielki artysta, który z życia chciał zrobić sztukę, który życie uważał za najwyższą wartość, nie potrafił się zmieścić w purytańskiej, wiktoriańskiej Anglii. I przez potworny, purytański konwenans został skazany na dwuletnie więzienie, aby po odcierpieniu kary przeżyć jeszcze trzy krótkie, chorowite lata i u progu nowego XX wieku, który byłby dla niego na pewno bardziej wyrozumiały, zakończyć życie. »Jeśli był kiedyś człowiek, który mówił jak bogowie, to chyba Oskar Wilde - pisał Parandowski - Zagubiło się znaczenie podobnych zachwytów, sława tej pięknej twórczości mówionego słowa nie ma dziś nic na usprawiedliwienie oprócz pamięci tych, co go niegdyś słyszeli«". [tezeusz.pl]