Dyktatura nietykalnych

Bez naszego sprzeciwu wdeptali w błoto polskość, wiarę, tradycję, patriotyzm, moralność, a nade wszystko PRAWDĘ. Nasze talerze i łyżki. Naszą godność, której nie zdołały zniszczyć dwie poprzednie Tyranie. Nikt nas teraz nie rozstrzeliwał, jak naszych Ojców. Nie torturował. Padliśmy na kolana dobrowolnie, prosząc tylko o zwrot talerzy i łyżek. Kiedy nadejdzie czas konspiracji naszych wnuków - a nadejść musi - jak im spojrzymy w oczy? Z wyjątkiem tych kilkudziesięciu tysięcy niezłomnych. O niepokornych sercach, umysłach i karkach. Myślących. Dla nich. Tylko dla nich pisałem. Arystokratyzm ducha jest darem elit. Zmogła mnie bezkresna pustynia duchowa. Ten wszechobecny kundlizm. To nijactwo. Ten brak tlenu. Motywacji. Jak żyć, jak pisać, jak oddychać w takim wychodku? Absolwent filologii polskiej. Pracował jako nauczyciel gimnazjalny, potem dziennikarz rolny w prasie lubelskiej. Był w PZPR. Wystąpił natychmiast po wybuchu wojny Jaruzelsko-polskiej. Od 1985 r. rencista. Jako prozaik debiutował w 1967 r. literackim opracowaniem wspomnień Henryka Cybulskiego: Czerwone noce. To dzieje samoobrony ludności polskiej na Wołyniu, mordowanej przez ukraińskich bandytów z UPA. Z tej samej tematyki - Los, zbeletryzowane walki grupy źołnierzy Wołyńskiej 27 Dywizji AK.