Na podkreślenie zasługuje znaczenie przygotowanego podręcznika dla praktyki policyjnej, które oceniam bardzo wysoko. Świadczy o tym zakres merytoryczny podręcznika, obejmujący w znacznej mierze czynności wykonywane przez policjantów, szczególnie tych, którzy pełnią służbę w pionie prewencji. Autorzy opisali zagadnienia dotyczące: legitymowania osób, wykonywania czynności zbliżonych do przeszukania, zatrzymywania i ujęcia osób, postępowania egzekucyjnego. Specjalne miejsce w przygotowanym podręczniku Autorzy poświęcili środkom przymusu bezpośredniego oraz broni palnej, traktując broń jako wyjątkowy i specyficzny rodzaj środka przymusu bezpośredniego. Właściwe użycie, wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego, a tym bardziej broni palnej, to jeden z kluczowych problemów, z jakimi muszą się zmierzyć zarówno szeregowi policjanci, podoficerowie, oficerowie, jak i ich przełożeni odpowiedzialni za nadzór, szkolenie i doskonalenie zawodowe podległych funkcjonariuszy. Zmiany wprowadzone w ostatnich latach w zakresie użycia, wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej nie zostały jeszcze szczegółowo opisane w literaturze przedmiotu, co wymaga wypełnienia powstałej luki, a tym samym uporządkowania problematyki tak istotnej w służbie policjantów wszystkich pionów Policji (prewencyjnego, dochodzeniowo-śledczego, operacyjno-rozpoznawczego, logistycznego). Potrzeba ta jest szczególnie silnie werbalizowana przez funkcjonariuszy zaangażowanych w proces szkolenia i doskonalenia zawodowego policjantów. Autorzy podręcznika podjęli zatem to trudne wyzwanie, z którego wywiązali się w sposób zadowalający. [dr hab. Agata Tyburska]
