Polityczność (w) edukacji

Książka jest próbą szerokiego spojrzenia na edukację. Edukacja postrzegana jest z perspektywy szeroko rozumianej humanistyki. Odwołując się do różnych koncepcji filozoficznych, socjologicznych i antropologicznych zwrócono na występujące w edukacji ostrograniczne zamknięcia. W koncepcjach tych dominującymi kategoriami są kanony, partykularyzm, roszczeniowość, hegemoniczność i wykluczenia. Marginalizowane są takie kategorie jak różnica, dialog czy wtórna symetryzacja. W ten sposób edukacja jedynie obowiązującej prawdy absolutnej przybiera postać dominującą. Wyjścia z tego ostrogranicznego zamykania edukacji upatruje autor książki w edukacji „wspólnoty granic” i edukacji „wspólnoty różnicy”. Edukacja przyjmuje wówczas procesualny wymiar. Granice poznania nie są wyraźnie określone. Jest to perspektywa ujmowania edukacji w szerokim horyzoncie kulturowym. Ten szeroki horyzont ujmowaniu edukacji jest główną tezą książki. Książka składa się z 8 rozdziałów. Są to kolejno: 1. Edukacyjne implikacje granic poznawania. 2. Polityczność (w) edukacji. 3. Partykularyzm i roszczeniowość w edukacji 4. Edukacja opozycyjna w systemowym uwięzieniu 5. Jedność i jedyność jako kategorie religijnych narracji fundamentalistycznych perspektywa edukacyjna. 6. Kanon, różnica, dialog jako kategorie dyskursów edukacyjnych. 7. Edukacja w perspektywie teorii pola. 8. Edukacja w perspektywie teorii gier. Całość zamyka licząca 247 pozycji bibliografia.