Te książki zbójeckie...

Książka ma charakter obszernego eseju. Autorka, wychodząc od skargi Mickiewiczowskiego Gustawa na krzywdę, jaką mu wyrządziły "książki zbójeckie", śledzi obecność zaskakująco często pojawiającego się w literaturze tematu niekorzystnego oddziaływania lektury na bohaterów literackich w takich utworach, jak "Piekło" Dantego (Pieśń V), listy Heloizy i Abelarda, opowieści o Tristanie i Izoldzie, "Julia, czyli Nowa Heloiza" Rousseau, "Cierpienia młodego Wertera" Goethego, "Zbójcy" Fryderyka Schillera, "Czerwone i czarne" Stendhala, "Pani Bovary" Flauberta, czy wreszcie "Anna Karenina" Tołstoja. Istotną perspektywę interpretacyjną stanowi perspektywa aksjologiczna: autorka pyta o to, jaki świat wartości został w każdy z tych utworów wpisany i w jaki sposób pisarze usiłowali nas doń przekonać. Dokonuje również porównania wymienionych dzieł pod kątem perswazyjnych zabiegów odautorskich, obecnych na poziomie fabuły, kreacji bohaterów, języka. Stawia i stara się udowodnić tezę o możliwości objęcia współcześnie rozumianą formułą "książek zbójeckich" także i tych dzieł. Jako przykłady potencjalnie odmiennego rodzaju oddziaływania przywołane zostają natomiast "Niebezpieczne związki" Choderlosa de Laclos, "Don Juan" Byrona oraz "Dziennik Uwodziciela" Sorena Kierkegaarda.