Księgi Jezusa, syna Syrachowego, Ecclesiasticus rzeczone, które wszystkich cnot naukę zamykają w sobie w przekładzie Piotra Poznańczyka:

Książka ma charakter komparatystyczny – zestawia dwie edycje Ksiąg Syracha (z 1535 i 1541 roku) w przekładzie Piotra Poznańczyka, by ułatwić analizę polszczyzny obu tekstów. Autorka dokonała drobiazgowej analizy zabytków pod kątem grafii, fonetyki zróżnicowanej w obu edycjach, fleksji imiennej, przymiotnikowej, imiesłowowej, zaimkowej, werbalnej, a także leksyki i składni. Szczegółowo udokumentowała i omówiła zjawiska językowe występujące w obu tekstach (m.in. oboczności wynikające z ujęcia dialektalnego, formy poszczególnych przypadków, wariantywność końcówek czasownikowych, formy czasów i trybów). Przedstawiła charakterystykę ilościową i jakościową analizowanego słownictwa oraz realizację łacińskich konstrukcji składniowych. Zaprezentowała ciągłość istnienia przekładu Poznańczyka w szesnastowiecznej biblistyce, przywołując edycję Księgi Syracha zamieszczoną w Biblii Leopolity (1561). Całość opatrzyła obszerną bibliografią przedmiotową i podmiotową, uwzględniającą również słowniki, przewodniki i encyklopedie. Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla naukowców i studentów zgłębiających historię literatury i języka polskiego, odkrywających tajniki i zawiłości przekładu literackiego, ale także – dla humanistów zainteresowanych dziejami polszczyzny.