Niniejsza publikacja w części zasadniczej przynosi rezultaty badawczego oglądu krytyki muzycznej oraz teksty pisane z perspektywy praktyki krytycznomuzycznej. Zawarte tu wypowiedzi zostały w większości przedstawione podczas sesji poświęconych krytyce muzycznej, a będących częścią projektu Stowarzyszenia De Musica 2011 zatytułowanego: "Spotkania, koncerty, spektakle, dyskusje, wystawy, edukacja muzyczna", którego kierownictwo naukowe i artystyczne pełnił profesor Michał Bristiger. Projekt ten zrealizowany został w Warszawie we wrześniu 2011 roku. Ideą łączącą przedstawione w niniejszym tomie ujęcia było założenie, iż krytyka muzyczna nie jest monolitem, że w praktyce krytycznomuzycznej istnieje wiele perspektyw czy sposobów jej uprawiania wynikających ze zróżnicowania jej przedmiotu, z rozmaitych uwarunkowań i okoliczności jej funkcjonowania, z odmienności jej charakteru i tradycji w poszczególnych ośrodkach, z ulokowania w konkretnym czasie historycznym itd. Założenie takie umożliwia uchwycenie krytyki muzycznej w jej rozwarstwieniu, zbadanie istniejących tu zależności i określenie miejsca tak spolaryzowanych sądów w całości dyskursu krytycznomuzycznego. Ten punkt widzenia pozwala wskazać wstępnie na możliwe, wyodrębnione według zróżnicowanych kryteriów, wybrane orientacje postrzegania i badania krytyki muzycznej: działalność pojedynczych krytyków i formacji programowych, krytykę uzależnioną od czynników pozamuzycznych, krytykę poszczególnych gatunków czy aspektów życia muzycznego (krytyka operowa, krytyka wykonań, krytyka jazzowa itd.), krytykę twórczości muzycznej, krytykę stanu życia muzycznego, krytykę odnoszącą się do muzycznych uniwersaliów, krytykę związaną z daną formacją historyczną, nurtem czy kierunkiem, metakrytykę, krytykę w dziennikach i fachowych periodykach, krytykę lokalną (środowiskową). Orientacje te z jednej strony wskazują na rozmaitość, żywotność i dynamikę, a tym samym na potrzebę i znaczenie krytyki muzycznej w przestrzeni kultury, z drugiej skłaniają do uważniejszego spojrzenia na krytykę muzyczną przez pryzmat jej wielopostaciowości i "rozszczepiania się": na wynikające stąd jej modele, koncepcje, uwarunkowania, uznawane wartości, rodzaje oraz sposoby działania i komentowania muzycznej rzeczywistości. Owa wielopostaciowość krytyki muzycznej jest także obecna we współczesnej kulturze, wynika choćby z jej rynkowego charakteru, faktu korzystania przez krytykę z nowych mediów czy dostrzegalnej specjalizacji poczynań wielu krytyków. Szczególnie wyeksponowane zostały dwie formy uprawiania krytyki muzycznej: ta związana z osobowością samego krytyka, jego indywidualnym i kreatywnym oglądem rzeczywistości muzycznej, ważącym na sposobie uprawiania krytyki (która zawsze jest "czyjaś", pozostaje wyrazem "czyichś" przekonań) oraz ta, która stanowi bodaj najszerszy zwykle nurt i dominantę refleksji krytycznomuzycznej, a wydzielona jest przez kryterium przedmiotowe: współczesną twórczość muzyczną. Stąd w dalszej części niniejszej publikacji przedstawione zostały materiały z panelu poświęconego osobie i twórczości krytycznomuzycznej Konstantego Regameya. Jest to także gest organizatorów, by w ramach konferencji krytycznomuzycznych przypominać sylwetki wybitnych krytyków (podczas pierwszej konferencji panel taki poświęcony został Zygmuntowi Mycielskiemu). Z kolei krytyka muzyczna tycząca muzyki współczesnej reprezentowana jest przez dwa nurty odnoszące się do dwóch aktualnych wydarzeń: premiery Pasażerki Mieczysława Weinberga w ramach Bregenzer Festspiele (21 lipca 2010) i w Teatrze Wielkim w Warszawie (8 października 2010) oraz Koncertu Inauguracyjnego 54. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień" 2011 (16 września 2011). Nurt pierwszy obejmuje odnośne komentarze przedstawione podczas zorganizowanego w ramach "Spotkań." panelu, dopełnione popremierowymi recenzjami i wypowiedziami publikowanymi w prasie oraz na łamach internetowej Krytyki Muzycznej De Musica (www.demusica.pl). Nurt drugi wypełniają recenzje napisane przez pięcioro młodych krytyków muzycznych - finalistów programu Instytutu Muzyki i Tańca "Krytyka muzyczna 2.0". W ramach udziału w programie byli oni uczestnikami "Spotkań." oraz słuchaczami wykładu profesora Michała Bristigera i warsztatów poświęconych krytyce muzycznej muzyki współczesnej prowadzonych przez dra Andrzeja Chłopeckiego. Nadmienić należy, iż publikowane tu materiały stanowią dorobek drugiej odsłony inicjatywy Stowarzyszenia De Musica podjęcia tematyki krytycznomuzycznej. Plon pierwszego przedsięwzięcia, będącego rodzajem rekonesansu w zakresie zainteresowań badaczy tą tematyką oraz próbą diagnozy aktualnej sytuacji krytyki muzycznej w Polsce, zawiera publikacja, która ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej Uniwersytetu Zielonogórskiego pod tytułem Krytyka muzyczna. Teoria. Historia. Współczesność pod redakcją Michała Bristigera, Rafała Ciesielskiego, Barbary Literskiej i Jolanty Guzy - Pasiak (Zielona Góra 2009).
