Wariacje na temat pewnego paktu:

Według Lejeune'a "autobiografie nie sa przedmiotami estetycznej konsumpcji, lecz społecznymi srodkami miedzyludzkiego porozumienia. To porozumienie ma kilka wymiarów: etyczny, uczuciowy, referencjalny. Autobiografia została stworzona po to, aby przekazać uniwersum wartości, wrazliwość na świat, nieznane doświadczenia - i to w ramach relacji osobistych, dostrzeganych jako autentyczne i niefikcjonalne". Przyjmując to założenie, autor - współzałożyciel Stowarzyszenia na rzecz Autobiografii i Dziedzictwa Autobiograficznego - bada nie tylko "autobiografie literackie" pozostawione przez Rouseeau, Sartre'a, czy Pereka, ale pisze także o "autobiografii mleczarki, publikowanej na koszt autorki, o zeszytach rękopismiennych mego pradziadka, który był kupcem bławatnym w Paryżu w połowie XIX w., o nieznanych dziennikach intymnych kupionych w antykwariacie..." Lejeune w mistrzowski sposób przekonuje, że autobiografia jest jednym z najwazniejszych sposobów narracyjnego konstruowania tożsamości, wszechobecną strategią budowania własnego Ja. Prezentowany wybór, po raz pierwszy publikowany w języku polskim, pochodzi od samego autora.