Edukacja alternatywna:

Praca stanowi czwartą z kolei edycję materiałów zgromadzonych w trakcie obrad cyklicznych międzynarodowych konferencji w zakresie pedagogiki alternatywnej, a organizowanych od 1992 r. przez pracowników Wydziału Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego. Pierwsze dwie części, skupione na zagadnieniach teorii i praktyki pedagogicznej, odnosiły się do najważniejszych kwestii, stawianych przed refleksją teoretyczną i pedagogiczną praktyką przez powstające nowe prądy myślowe oraz pojawiające się inicjatywy praktyczne. Stawiane pytania odnosiły się też do kwestii o kluczowym znaczeniu dla pedagogiki: w jakim sensie jest ona formacją myślenia, którą można traktować jako narzędzie zmiany społecznej, w jakim zakresie zmianę tę promuje, jak dalece zaś jest instrumentem utrwalania ładu społecznego, niezależnie od jego społecznych atrybutów? W jakim zakresie dostarcza istotnych przesłanek samowiedzy uprawniającej działania, w jakiej zaś mierze potwierdza jedynie praktykę prowadzonych działań? Jak dalece zależy od nastawień filozoficznych, jak dalece zaś może być traktowana jako nauka i otwiera się na krytykę własnych, naukowych założeń?