Pałac pod gruszą

Pałac pod gruszą to książka napisana przez Jadwigę Korczakowską. Akcja toczy się w czasie II wojny światowej. Zbyszek Czarnecki, harcerz z Warszawy ucieka ze stolicy opanowanej przez Niemców, do wsi Lemieniuszki. Tam idzie w gościnę do chaty Kudłów. Wyczerpany po długiej podróży od razu zasypia. Rano budzi go Wojtek w jego wieku. Chłopcy od razu zaprzyjaźniają się. Zbyszek zaczyna poznawać całą wieś i tutejszych ludzi. Gdy umiera dziad Kudła, pozostaje po nim stara chata pod gruszą. Zbyszek prosi macochę Wojtka o oddanie mu chaty, gdyż chcą ją spalić. Zbych postanowił zamieszkać w chacie. Pewnego razu Wojtek kłóci się z macochą i zostaje wypędzony z domu. Zamieszkuje razem ze swoim przyjacielem. Chłopcy powoli zaczynają urządzać chatę. Podczas pobytu w Lemieniuszkach Zbyszek poznaje dużo ludzi, którzy mu pomagają przetrwać trudny okres wojny. Pewnego razu Zbyszek wybiera się wraz z sąsiadem do Warszawy, by przywieść z niej cenne kosztowności i przydatne rzeczy. Niestety wyprawa się nie udaje, gdyż Zbyszek zamiast skarbów do domu przynosi... żydowską dziewczynkę. Wraz z Wojtkiem postanawiają ją oddać Siostrom Elżbietankom. Zbyszka nadal ciągnie do Warszawy, tęskni za matką i ojcem. Gdy kończy się wojna, Zbyszek postanawia wrócić do miasta. Żegna się z Wojtkiem i innymi przyjaciółmi. Gdy wrócił do Warszawy zastał tam ruiny. Gdy trafił do swojej kamienicy zobaczył napis ojca na murze. Rozradowany Zbyszek cieszy się końcem wojny i czeka na powrót rodziców.