Renoir

Renoir nie doświadczył nigdy ani zawiści, ani zazdrości, ani próżności, ani goryczy, ani urazy, ani żadnego z tych uczuć, które są najpowszedniejszą, najpospolitszą przyczyną ludzkich nieszczęść. Nie znał również ciężkich katuszy istot spragnionych absolutu, rozdarć, jakie przeżywają natury zbyt złożone. Wszystko było dla niego proste. Wszystko było w nim proste. Pogodnie przyjmował troski, jakie niesie z sobą życie ; lecz nie dajmy się zmylić, uśmiech jest również formą odwagi. Przede wszystkim potrafił kochać, i to w sposób najdoskonalej spontaniczny, najcudowniej bezinteresowny. W tym leży jego wielka tajemnica. [od Autora]