Syndrom pustego gniazda:

Książka porusza problematykę małżeństwa i rodzicielstwa po usamodzielnieniu się dzieci. Przedmiotem badań jest Syndrom Pustego Gniazda. Słownik gerontologii społecznej definiuje stadium pustego gniazda jako okres życia rodziców, kiedy pozostali sami po opuszczeniu domu rodzinnego przez dorosłe dzieci. Dla potrzeb pracy utworzono definicję, przyjmując, iż Syndrom Pustego Gniazda jest to zespół cech lub układów zachowań najczęściej uwarunkowanych kulturowo, obserwowany głównie u małżonków, gdy ich dzieci usamodzielniają się i opuszczają dom rodzinny. Nowa tożsamość małżonków tworząca się w syndromie prowadzi do dekonstrukcji i rekonstrukcji tożsamości małżeńskiej i rodzicielskiej i określenia na nowo ról małżonka i rodzica Istotą i tematem tej pracy są relacje i interakcje małżeńskie i rodzicielskie w szczególnej fazie życia małżeńskiego, jaką jest faza wtórna. Badanymi elementami tej interakcji są: miłość, przyjaźń, szacunek, czułość, przywiązanie małżeńskie, rozwiązywanie konfliktów. W badaniach posłużono się metodami ilościowymi i jakościowymi. Zastosowano ankietę, wywiad, obserwację uczestniczącą i studium przypadku.