Pamiętnik "Cezara"

Pamiętnik Cezara kpr. pchor. Zbigniewa Wernica żołnierza 7. pp ZWZ-AK Garłuch to dokument niezwykły. Nieskażony cenzurą ani autocenzurą rejestr sześciu przedpowstaniowych warszawskich miesięcy. Robione przez Zbyszka na gorąco notatki niekiedy rozrastają się do opowiadań, nieraz wstrząsających, jak opis ulicznej egzekucji, nieraz groteskowych, jak relacja z młodzieńczej libacji. W pamiętniku pojawiają się wątki konspiracyjne, komunikaty z frontów, informacje o tragicznych losach aresztowanych przyjaciół, wyjątkowo dojrzałe rozważania o obywatelskiej powinności. Zapiski ujawniają rodzący się talent literacki autora, którego nie dane mu było rozwinąć. Jak sam pisze, brakowało mu bratniej duszy, z którą mógłby dzielić się swoimi marzeniami i dlatego tym powiernikiem stał się dla niego pamiętnik. Stąd na jego kartach tyle osobistych, intymnych zapisów. Przez dwa lata, z żołnierzami grupy dywersji Garłucha, brał udział w licznych akcjach bojowych i likwidacyjnych, często jako bezpośredni wykonawca wyroków. Ostatnie miesiące życia poświęcił szkoleniu podwładnych, przygotowując ich do najważniejszego boju powstania. Nie doczekał. Zginął rozstrzelany w ruinach getta dziewięć dni przed godziną Książkę uzupełniają m.in. tekst jego brata Andrzeja Wernica opisujący dzieje rodziny Werniców i niezwykłą historię dziennika ocalonego z pożogi Powstania Warszawskiego oraz listy, dokumenty, wspomnienia przyjaciół i towarzyszy broni. W książce zamieszczono również ponad sto zdjęć, m.in. z albumu rodzinnego Werniców.