Letnie noce:

Nostalgiczna, barwna, poetycka opowieść o Ukrainie. Akcja obejmuje okres od początku XX wieku do 1914 roku. Autorka opisała z wielką znajomością rzeczy nieistniejący już od dawna świat, który znała z własnego dzieciństwa i z pierwszej młodości, do którego po pozostaniu na emigracji wracać mogła jedynie wspomnieniami. Nie jest to jednak opowieść autobiograficzna - Irena Bączkowska inspirowała się zapisanymi w pamięci obrazami, ale stworzyła galerię fikcyjnych postaci. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że wśród bohaterów są ludzie, jacy mogli kiedyś żyć na Kresach - rozrzutni ziemianie, lekkomyślni mężowie i ojcowie, matki poświęcające całą uwagę życiu towarzyskiemu, opływające w bogactwa, znudzone wdowy, jak i wdowy żyjące na łasce dalszej rodziny. Nie brak tu również postępowych, wyzwolonych kobiet, ale także dewotek i plotkar; są patrioci kultywujący rodzinne tradycje niepodległościowe, są i ludzie, którym jest obojętne, w jakim miejscu i systemie żyją. Obok świata arystokracji i ziemiaństwa toczy się życie ich służby, wśród której także znajdujemy zbiór najróżniejszych bohaterów - pozytywnych, negatywnych, kontrowersyjnych... Całość napisana jest barwnym, plastycznym, dynamicznym językiem. Przyznam, że początkowo raził mnie nieco egzaltowany styl, ale - jak się później okazało - odpowiadał on charakterowi bohaterki pierwszego rozdziału.