Kolory wojny

Julien Bryan, amerykański reporter, przyjechał do Warszawy w pierwszych dniach września 1939 roku, by obserwować początki działań wojennych. Wjechał do Polski przez granicę z Rumunią i szybko zetknął się z pierwszymi bombardowaniami. Uznał jednak, że to jakiś zabłąkany samolot, nie miał bowiem pojęcia, że ma do czynienia ze zmasowanym atakiem lotniczym, obejmującym całe terytorium kraju. Do Warszawy dotarł po kilku dniach jazdy pociągiem. Cały czas przeświadczony o tym, że działania wojenne przebiegać będą powoli i dotarcie do Wisły zabierze wojskom niemieckim jeszcze wiele dni. Zaskoczony blokadą miasta, zmuszony był pozostać w bombardowanej stolicy przez dwa tygodnie. W tym okresie zdecydował się wykonywać swoją pracę fotoreportera, niejednokrotnie narażając własne życie. Wzrastał w nim podziw dla odwagi polskiej ludności, bezlitośnie bombardowanej przez niemieckie lotnictwo. Od prezydenta miasta, Stefana Starzyńskiego, otrzymał do użytku samochód z kierowcą oraz specjalne zezwolenie na fotografowanie wszystkiego co działo się w atakowanej stolicy. Dzięki temu mógł swobodnie poruszać się po mieście. Robił ujęcia w Śródmieściu, na Woli, a przede wszystkim na Pradze. Z Warszawy udało mu się wydostać 21 września 1939, kiedy strony konfliktu ogłosiły kilkugodzinny rozejm i oblegający miasto Niemcy zezwolili na ewakuację obywateli krajów neutralnych.