Od "welfare state" do "welfare society"?

Kryzys, doświadczany przez państwa europejskie ze zmienną intensywnością od 2008 roku, stał się źródłem nowych wyzwań dla polityki społecznej i pracy socjalnej we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej, w tym także w Polsce. Zapoczątkowany u schyłku lat 70. ubiegłego wieku proces demontażu państwa dobrobytu napotkał w większości krajów rozwiniętych znaczny opór społeczny. Wprowadzane w kolejnych dekadach – głównie pod rządami prawicy, choć nie tylko, reformy polityki społecznej – zmierzały raczej ku tworzeniu rozwiązań kompromisowych, uwzględniających realia ekonomiczne oraz negatywne doświadczenia związane z poszerzaniem się kręgu osób żyjących „na garnuszku” pomocy społecznej. Na temat przyczyn względnego niepowodzenia prób rozmontowania państwa dobrobytu przez prawicowe rządy napisano sporo. Wielu analityków polityki społecznej uważa, że interwencja państwa w tej sferze jest i będzie konieczna w przyszłości – przemawiają za tym argumenty demograficzne (starzenie się społeczeństw), ekonomiczne (rosnące bezrobocie, związane z uwarunkowanymi globalnie procesami restrukturyzacji gospodarki), polityczne (opór wobec radykalnych zmian wśród części elit politycznych), ale także poparcie społeczne dla instytucji welfare state. […]Teksty zamieszczone w niniejszym zbiorze wpisują się we współczesną dyskusję na temat welfare state, eksponując jednocześnie socjologiczny punkt widzenia na dylematy i konkretne problemy ewolucji idei i praktyki welfare state w kierunku welfare socjety. '