Moje drzewko pomarańczowe:

Bangu, biedna dzielnica Rio de Janeiro, lata 20-ste XX wieku. Mały chłopiec o imieniu Zez został przedwcześnie przyjęty do szkoły. Sam nauczył się czytać, czym wprawił wszystkich dorosłych w zdumienie. Trudno jednak stwierdzić czy powodem dla którego zaczął edukację z wyprzedzeniem, był jego talent do nauki, czy może próba uniknięcia ciągłego wpadania w kłopoty. Chłopiec wychowuje się sam, bo jego rodzice zupełnie nie sprawdzają się w tej roli. Temperowany przez rodzeństwo, nierozumiany przez dorosłych, niezwykle wrażliwy i łaknący bliskości, znajduje przyjaciela w drzewku pomarańczowym. Zez, który wielokrotnie doświadcza smutku, przemocy i głodu, wkrótce otrzyma od losu dar czułości, która jest w stanie pokonać śmierć i rozbudzić nadzieję na przyszłość.