Kobieta zbuntowana:

Po „dzienniku choroby” przyszedł czas na jej własny. Krystyna Kofta, po raz kolejny, szczerze o sobie. Autorka przenosi się pamięcią do swojego dzieciństwa, bez skrępowania opisuje okres dojrzewania, pierwszych prób pisarskich, miłości. Przedstawia swoje drzewo genealogiczne – nazywając je skromnie drzewkiem bonsai, starannie prezentuje postaci ze swojego życia i tym samym poszerza wątki autobiograficzne zawarte w powieściach i opowiadaniach. Oprócz opisów miejsc, wydarzeń, ludzi, nie boi się motywów trudnych – barwnie przedstawia swoje relacje z teściową, poruszająco opisuje śmierć ojca, matki, Jonasza czy pogrzeb Pawła Grabiasa. Dla Kofty nie ma tematów tabu - nie unika dywagacji na temat Boga, śmierci (również własnej), feminizmu, polityki, używek. Otwiera się na Czytelnika – pozwala poznać nie tylko jako pisarka, ale i kobieta, żona, kochanka, matka - ze swoim specyficznym humorem i, jeśli sytuacja tego wymaga, ciętym językiem.