Wiernie, choć własnym językiem:

Wiernie, choć własnym językiem… – w tej frazie, odnalezionej wpośród licznych tekstów Juliana Kornhausera, opolski literaturoznawca widzi formułę, za pomocą której stara się opisać dzieło krytycznoliterackie autora słynnego Świata nie przedstawionego. Monografia ta jednak nie stanowi próby syntezy dorobku krakowskiego twórcy, Gleń bowiem dokonuje raczej rewizji dotychczasowego obrazu pisarstwa krytycznoliterackiego Kornhausera, rozprawiają się zarówno z wieloma mitami narosłymi w trakcie recepcji esejów i szkiców autora Światła wewnętrznego, jak i starając się odnaleźć inną, zapoznaną twarz krakowskiego krytyka. Ten bowiem jawi się szerokiej publiczności jako nieprzejednany adwersarz poetów „bruLionowych”, żarliwy ideolog literatury; oblicze zatem „złośliwego zoila” przesłoniło niemal całkowicie wizerunek czułego, wrażliwego na rozmaite dykcje poetyckie krytyka, który od zawsze podkreślał konieczność prymatu rozumienia i współodczuwania poezji. I takiego Kornhausera książka ta właśnie ukazuje. To zaś raz jeszcze – jak pisze autor we wstępie – przyczynić się może do otwarcia nowej perspektywy do dyskusji o roli i miejscu współczesnej krytyki literackiej w Polsce.