Wschody i zachody księżyca

Niezwykle śmiały zbeletryzowany pamiętnik, pełen ironicznych komentarzy pod adresem Związku Radzieckiego i ówczesnych władz PRL. „Wschody i zachody księżyca” to mało znana książka Tadeusza Konwickiego, tymczasem przez znawców literatury uważana jest za jedną z najlepszych w dorobku pisarza. „Wschody i zachody księżyca” - drugi po „Kalendarzu i klepsydrze” - zbeletryzowany pamiętnik Tadeusza Konwickiego. O książce tej mówiło się, że jest jawnym atakiem na ZSRR. Szokowała odwagą w formułowaniu krytycznych uwag pod adresem lidera bloku państw socjalistycznych, a nade wszystko stwierdzeniem, że za zamach na życie Jana Pawła II odpowiedzialne jest KGB. „Wschody...” to jednak nie tylko książka polityczna. To również zbiór anegdot, wspomnień (m.in. Stanisława Dygata), portretów (zabawny rozdział poświęcony Stanisławowi Lemowi), a nawet fragmentów utworów samego autora. W dzienniku znalazły się trzy teksty „z warsztatu” pisarza - początek nieukończonej opowieści o romansie dwojga staruszków, wyimki z „Nowych dni”, niedopuszczonej do druku przez cenzurę powieści o czasach powojennych, oraz szkic nienapisanego utworu wojennego. Znajdziemy w nim też wiele odwołań do powstałej wcześniej „Małej Apokalipsy”.