Poezje

"Poezje" Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej to dowód na to, że twórczość tej autorki można uznać za swego rodzaju fenomen. Niewielu bowiem mamy poetów, których utwory wznawiane byłyby tak często. Cóż, widać nie można żyć bez powietrza? Ostatnie zadanie to oczywiście nawiązanie do wiersza "Miłość" (Nie widziałam Cię już od miesiąca), bodaj najpopularniejszego spośród wszystkich utworów poetki. Można zaryzykować stwierdzenie, że tych kilka krótkich wersów zawiera w sobie wszystko to, za co przeciętny Kowalski (lub może raczej Kowalska?) najbardziej lubi poetkę. I sięga do jej twórczości nieprzymuszony szkolnym obowiązkiem. Pawlikowska-Jasnorzewska urodziła się w 1891 r. w rodzinie Kossaków, której wielu przedstawicieli zapisało się w historii polskiej literatury i malarstwa. W okresie swojej największej aktywności poetyckiej była luźno związana z grupą Skamander. We wrześniu 1939 wraz z trzecim mężem, oficerem lotnictwa, Stefanem Jasnorzewskim, wyjechała do Wielkiej Brytanii. Zmarła 9 lipca 1945 r. po ciężkiej chorobie. Była poetką i dramatopisarką. Dziś kojarzona jest głównie jako autorka wierszy o miłości. W jej utworach jest ona czymś zdecydowanie głębszym niż tylko przelotnym uczuciem. Pawlikowska-Jasnorzewska dostrzega jednak, że świat bardzo często w ten właśnie sposób miłość postrzega. W kontrze do tego podmiot liryczny widzi miłość jako coś znacznie poważniejszego. Niejednokrotnie jest ona sensem naszego istnienia oraz czymś, co definiuje nasze człowieczeństwo. Czy to właśnie sprawiło, że poezja Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej cały czas znajduje swoich odbiorców? A może chodzi o kobiecą perspektywę, z której została napisana? Na te pytania każdy z nas może znaleźć własną odpowiedź.