Archetypy i symbole:

Na ile opowieści mityczne są zapisem zewnętrznych działań (kiedy na przykład stanowią podstawę jakiegoś rytuału), a na ile ilustrują wewnętrzne procesy, dziejące się w psychice człowieka (na przykład proces przemiany adepta od nowicjusza do wtajemniczonego)? W jakiej mierze, oprócz tego, że dotyczą całych społeczności, związane są z jednostkową psyché? Jaki był udział owej jednostkowej psyché, a szczególnie nieświadomości, w proces powstawania mitów? Carl Gustav Jung badał mity (podobnie jak marzenia senne, wizje, baśnie, systemy gnostyckie i alchemiczne), próbując zmierzyć i opisać głębię ludzkiej psyché w kontekście jej aktywności re-aktywności symbolicznej. Wnioski z tych badań zawarł między innymi w opisie procesu indywiduacji oraz w tworzeniu pojęcia archetypu i wizji nieświadomości zbiorowej. Rozprawy zebrane w tej książce podzielone zostały na dwie części. Pierwsza zawiera prace poświęcone procesowi indywiduacji oraz omawia jego ślady w różnych systemach religijnych. Druga natomiast gromadzi teksty z zakresu twórczości artystycznej, komentowanej z perspektywy psychologicznej. Całość poprzedzona jest wstępem Jerzego Prokopiuka „C.G. Jung, czyli gnoza XX wieku”