Okruchy pamięci

"Jar wyglądał niesamowicie . - Wiesz ,wyobrażam sobie ,że mogłaby tu mieszkać Horpyna .Tu jest po prostu przeraźliwie! - Może wrócimy ?- zapytał chłopak ,bo i jemu zrobiło się jakoś nieswojo. Mówili szeptem,chociaż szum potoku zagłuszyłby prawdopodobnie i głośną rozmowę.Brnęli dalej kompletnym bezdrożem.W pewnej chwili Michał zarejestrował kątem oka jakiś ruch. Jeleń? Może i jeleń.Nie chcąc wystraszyć Juli ,zaczął się zastanawiać nad tym,co usłyszał na Woli. - Rydze potrzebują światła ,a my brniemy coraz bardziej w krzaki.Są tu piękne polany,ale trzeba się do nich trochę cofnąć. - Stój!- usłyszał komendę wydaną półgłosem i poczuł ucisk chłodnego metalu między łopatkami.W tej samej chwili szmata lub chusta spadła mu na oczy."