Czy podejście aktywizujące ma szansę?

Badanie miało w głównej mierze charakter eksploracyjny (poznawczy) i koncentrowało się na następujących zagadnieniach: Kondycja pracowników socjalnych – współczesny portret pracowników socjalnych, ze szczególnym uwzględnieniem nastawienia i postaw personelu wobec własnej aktywności zawodowej. Tożsamość zawodowa pracowników socjalnych – jak określają oni (i w stosunku do czego) istotę swojej profesji, jak dalece użyteczne jest rozróżnianie dwóch orientacji tożsamościowych: orientacji „na pomoc społeczną” (pracownicy socjalni jako urzędnicy zatrudnieni w publicznych placówkach pomocy społecznej) i orientacji „na pracę socjalną” (pracownicy socjalni jako kwalifikowani „specjaliści od pomagania”, wykonujący wolny zawód o charakterze zaufania publicznego w różnego rodzaju placówkach). Profesjonalizacja pracy socjalnej – rozumiana jako proces budowania tożsamości grupowej i etosu zawodowego pracowników socjalnych, ale także jako proces przebiegający na poziomie jednostek, a obejmujący rozwój zawodowy, ścieżki kariery, definiowanie satysfakcji zawodowej. Role zawodowe pracowników socjalnych – rekonstrukcja ról rzeczywiście odgrywanych przez „frontowych” pracowników socjalnych w ramach codziennej aktywności, a także rozpoznanie zainteresowania nowymi rolami.