Kiosk na Dębowego:

Powstanie Warszawskie jest dla młodych ludzi zamierzchłą przeszłością, miało przecież miejsce ponad 60 lat temu. Można odnieść wrażenie, że gdyby skrócić ten dystans o połowę, wydarzenia tamtych miesięcy powinny się przybliżyć. Rzeczywistość nie jest, niestety, tak logiczna. Właśnie te sprawy poruszane są w "Kiosku na Dębowego". Kim jest Dębowy? Tego dowiadujemy się od Adama, główego bohatera, pisarza z ambicjami, który pracuje przy filmie wojennym. Pewnego dnia trafia on na ulicę Piotra Dębowego i to powoduje łańuch zdarzeń z wplenionymi weń wieloma ciekawymi postaciami - sam Dębowy, aktor odgrywający jego rolę - młodzik z innego pokolenia, który w rozmowach z Adamem otwarcie przyznaje się, że historia nic a nic go nie obchodzi. Do tego kilka kobiet, wszystkie wszakże związane w jakiś sposób z Adamem. Bohaterowie są bardzo ludzcy, w żadnym wypadku papierowi czy pretensjonalni. Powiązani są ze sobą w pewien rodzaj siatki przypominającej powierzchnię kuli. W środku - Adam. Fabuła - to różne etapy tworzenia sztuki teatralnej opartej na życiu Piotra Dębowego i związane z nimi rozmowy, postawy ludzkie. Wciąga jak dobry film obyczajowy, krótki, ale treściwy.