Kryzys a dług publiczny w krajach rozwiniętych

Dlaczego centralnym problemem tej książki jest dług? Otóż sądzimy, że najważniejszą konsekwencją kryzysu finansowego jest ogromny dług publiczny i prywatny w gospodarkach rozwiniętych. Ten dług w dodatku dalej rośnie, a oddłużenie jest niezwykle trudne do przeprowadzenia w warunkach recesji. W tym sensie kryzys ciągle trwa, a świat znajduje się w epoce pokryzysowej. Wprawdzie nie notujemy już bezwzględnych spadków PKB, ale osłabienie tempa rozwoju jest widoczne, a gospodarki rozwinięte borykają się się z ogromnym ciężarem długu. Dług podmiotów prywatnych istniał zawsze i jest normalnym stanem w gospodarce, nawet jeśli niektóre podmioty nadmiernie zadłużone upadają. Również zadłużenie publiczne poszczególnych państw istniało zawsze, a nadmierny dług publiczny skutkował czasem niemożnością spłaty zobowiązań. Jednak nigdy przedtem nie istniała sytuacja, że najbardziej rozwinięte gospodarki świata notują poziom zadłużenia publicznego około 100% PKB, a długi ogółem (prywatny i publiczny) sięga 300-500% PKB. Ten dług musiał przecież narastać przez dłuższy czas. Dlaczego tego nie zauważono? Co było głównym źródłem narastania długu? I - obecnie podstawowe pytanie praktyczne - jak wyjść z tego długu? To tłumaczy wybór tematu tej książki [opis wydawcy].