Biogazowanie:

Biogospodarka należy do przyszłości. Oznacza produkcję, która realizowana jest przy niewielkim negatywnym wpływie na środowisko i przy jednoczesnym przyczynianiu się do osiągnięcia innowacji, zwiększenia podaży energii, wzrostu miejsc pracy, a w konsekwencji rozwoju gospodarczego. Państwa, które będą miały biogospodarkę dokonają znacznego postępu technologicznego. Wykorzystanie zasobów biologicznych w procesach upraw i przetwórstwa wymaga jednak dbałości o zachowanie równowagi nie tylko przyrodniczej, ale przede wszystkim społecznej, pamiętając o hierarchii potrzeb żywnościowych. Rozwój biogospodarki musi uwzględniać zmienność otoczenia zewnętrznego, konkurencję międzynarodową, doświadczenia procesu globalizacji, a także wciąż uzasadnione bezpieczeństwo ekonomiczne i żywnościowe. Wobec tych dwóch często antagonistycznych prądów do rozwoju i ograniczania działalności w ramach biogospodarki, podmioty aktywne na tym rynku muszą uzyskać zdolność nie tylko dostosowania się do zmian koniunktury, ale efektywnego wykorzystania posiadanych zasobów, budowania przewagi technicznej lub technologicznej oraz właściwych relacji z otoczeniem. Jednym z przykładów działalności w ramach biogospodarki są biogazownie, instalacje służące do produkcji biogazu z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych, organicznych odpadów, odpadów poubojowych lub biologicznego osadu ze ścieków. Książka podsumowuje badania mające na celu ocenę uwarunkowań lokalizacji biogazowni, aspektów administracyjnoprawnych, warunków finansowania przedsięwzięcia, a także aspektu eksploatacyjno-optymalizacyjnego oraz konkurencyjności podmiotów gospodarczych działających na rynku biogazu.