Jesień w powieści ma wiele odsłon. To pora roku i przełom w życiu pewnej dziewczyny, która nie ma już nic do stracenia. To opowieść o samotności, cenie popełnianych błędów, wybieraniu własnej drogi, sile przyjaźni i miłości. Pełno w niej niespodzianek – tu osiedlowy blokers może zaprzyjaźnić się z dystyngowanym staruszkiem, ateistka odnaleźć Boga, tajemniczy zboczeniec zaatakować znienacka, a internetowy byt stać się realnym w najmniej spodziewanym momencie. To przede wszystkim historia przemiany, doprawiona szczyptą sensacji i sporą porcją słodko-gorzkich emocji.
Bez męsko-damskich uciech i zapasów trudno sobie wyobrazić tzw. literaturę kobiecą, do której powieść należy. I w „Jesieni...” ich nie brakuje, wyrazistych typów męskich jest tu nawet więcej niż kobiecych, ale na plan pierwszy wysuwa się relacja siostra – brat, nader przekonująco przedstawiona. Co ciekawe, obydwoje zagubieni, odnajdują się dzięki nieco szorstkiej, ale wytrzymującej próbę miłości i przyjaźni, a stwarzając postać i Przemka, i jego barwny język, Targosz dowodzi, że literatura to praca ze słowem, a nie tylko opowiadanie zajmujących historyjek.
Wdzięk bez taniej kokieterii, uczciwość bez moralizatorstwa, odwaga bez wulgarności. Katarzyna Targosz nie musi pisać po męsku, żeby przyciągnąć czytelników. Wystarczy, że pisze po swojemu: z humorem, czułością dla bohaterów, wbrew obowiązującym trendom. Polecam!
Izabela Sowa
Katarzyna Targosz – pisarka, blogerka, fotograf. Absolwentka hotelarstwa w SHMS w Caux-sur-Mountreux oraz geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z pochodzenia Ślązaczka (ur. w Tarnowskich Górach w 1982 roku), zakochana w Wiedniu i Krakowie, przystań odnalazła w Bukowinie Tatrzańskiej, gdzie obecnie mieszka z mężem i synem. Zadebiutowała w 2014 „Wiosną po wiedeńsku” (JanKa).
