Poezje zebrane

Poeta był zaangażowany religijnie w nowatorski katolicyzm, realizowany we franciszkańskim ubóstwie i intelektualnym bogactwie powstającego Dzieła Lasek. Miłośnik narciarstwa i długich wędrówek nie budził skojarzeń z chorobą czy młodopolskim obrazem artystów, wreszcie bywalcem kościelnej kruchty. W wierszach nie można odnaleźć żadnej estetyzacji ani pozy. Liebert nie ogłaszał światu ani że jest poetą, ani że jest katolikiem. To co go interesowało najbardziej, to samo istnienie. To jak się jest – zajmowało go całkowicie. Anna Szczepan-Wojnarska uważa, że poeta po prawie stu latach od debiutu jest coraz bardziej potrzebny współczesnemu człowiekowi. „Libert potrafił kierować uwagę na najdrobniejsze szczegóły, na chwilę obecną, na wieczne teraz, na trwanie przedmiotów, na reakcje zwierząt, doświadczanie obecności, na transcendencję. Tajemnicze światy równoległe, w których, nieświadomi i nieuważni, żyjemy, w jego wierszach koegzystują, a kluczem do nich jest relacja pomiędzy podmiotem doznającym własnych ograniczeń a nieskończonym źródłem wszelkiego istnienia”.Jerzy Liebert jest kojarzony z kręgiem Skamandra, określa się go również mianem poety straceńca – dokumentalisty swojej gruźliczej śmierci – oraz twórcy religijnego. Wszystkie te stwierdzenia mają uzasadnienie, ale nie oddają złożoności fenomenu jego poezji.