Dzienniki 1911-1955

Trzytomowe Dzienniki Jarosława Iwaszkiewicza (1894-1980) to dzieło monumentalne, jedno z najdonośniejszych w historii polskiej diarystyki. O jego randze decyduje zarówno imponująca, blisko siedemdziesięcioletnią rozpiętość czasu miedzy pierwszym a ostatnim zapisem, jak i kształt losu autora. Losu oszałamiającego obfitością wątków i miejsc, pełnego intensywnych przeżyć, hojnie obdarowującego zaszczytami i upokorzeniami. Dzienniki Iwaszkiewicza to nie tylko fascynująca kronika zmagań jednostki z wyrokami historii. To także świadectwo wierności odkrytemu w młodości powołaniu: dawać życie `codziennym chwilom.` Czytelnik zostaje wiec dopuszczony do najintymniejszych uczuć, jest wtajemniczony w najskrytsze pragnienia i myśli pisarza, słyszy jego najboleśniejsze skargi. To ściśle splatanie wymiaru ogólnohistorycznego i prywatnego upodobnia Dzienniki do eposu, być może największego polskiego eposu XX wieku.