Narodziny tragedii albo Grecy i pesymizm

Tom zawiera pierwszą książkę niemieckiego filozofa Friedricha Nietzschego - opublikowane w 1872 roku "Narodziny tragedii z ducha muzyki". Ten traktat zamknął młodemu profesorowi filologii klasycznej drogę do akademickiej kariery, ale otworzył przed nim całą przyszłość filozofii. Kluczowy dla "Narodzin…" podział na apollińską kulturę harmonii i dionizyjską kulturę ekstazy oraz jednoznaczny akces autora do strony dionizyjskiej przeciw "sokratyzmowi" wywołał zgorszenie w środowisku filologów. Nietzsche wpisywał się tym dziełem w patos nowego cesarstwa niemieckiego, wielbił Richarda Wagnera (którego kilka lat później porzuci, tak samo jak kult "niemieckości"). Filologiczno-historyczna zawartość książki opiera się na metafizycznej spekulacji wywodzącej grecką tragedię z metafizyki woli. Tragedia, rodem z dytyrambicznej, "dionizyjskiej" muzyki, miałaby czerpać moc z ponadjednostkowej powszechnej woli i jednoczyć z nią widza, który w ten sposób przekraczałby własne ograniczone ja. Sugestywna wizja starożytności spod znaku dytyrambicznej ekstazy mimo akademickiej krytyki przyjęła się na dziesiątki lat w intelektualnej historii Europy.