Komunikacja wizualna:

Obrazowa forma porozumiewania się ludzi jest bardzo odległa i znana niemal od początku świata. Właściwie nie wiadomo, czy pierwszym narzędziem porozumiewania się było słowo, czy obraz. O początkach obu modeli komunikowania wiemy tyle samo: z okresu przedhistorycznego zachowały się rysunki naskalne z Ziemi Arnhema w północnej Australii, z grot Lascaux w południowej Francji, z Tassili z północy Algierii, ale za Ewangelią św. Jana powtarzamy: "na początku było Słowo...", które utożsamia się z Bogiem, a więc początkiem świata. Bez słów nie ma komunikacji międzyludzkiej, ale wiemy też, że obraz wspomaga słowo, a nawet urzeczywistnia jego percepcję, słowo natomiast dookreśla obraz. Istotą obrazu jest znak, istotą znaku informacja, która jest zawsze prawdziwa. Bez względu na swą wartość może się stać dla odbiorców symbolem, a nawet ikoną. Obraz jako znak pełni wreszcie określone funkcje (m.in. informacyjną, ekspresywną, impresywną, estetyczną), szczególnie w dziennikarstwie, reklamie i public relations. Zawarte w znaku informacje składają się na sens obrazu w tych trzech dziedzinach komunikowania społecznego. [Ze Wstępu]