Kształcenie nauczycieli według teorii uczenia się muzyki Edwina E. Gordona

Prezentowana książka zawiera treści na temat kształcenia nauczycieli na potrzeby edukacji muzycznej mieszczącej się w systemie oświaty, który obejmuje: działalność upowszechniającą wykształcenie ogólne i zawodowe; realizację zadań wychowawczych w celu zapewnienia jednostkom wielostronnego rozwoju oraz aktywność skierowaną na rozwój społecznych więzi kulturowych, łączących przeszłość historyczną z teraźniejszością. Tematyka poszczególnych rozdziałów dotyczy miedzy innymi znaczenia ruchu w edukacji muzycznej, improwizacji rytmicznej na lekcjach muzyki oraz dydaktyka muzyki. Teoria stworzona przez Gordona dotyczy edukacji muzycznej, ponieważ przedmiotem jej zainteresowania jest audiacja, a w jej ramach spostrzeganie, słuchanie, śpiewanie, recytowanie, granie, pamięć, motoryczne uczenie się, różnicowanie bodźców dźwiękowych itp. Pedagogikę XXI wieku nazywa się neuropedagogiką, ponieważ neurodydaktyka zakłada, że wszelkie metody nauczania powinny być „kompatybilne” z możliwościami intelektualnymi uczniów, określonymi przez biologiczne parametry mózgu. Teoria uczenia się muzyki nawiązuje do neuronauki poznawczej, która poszukuje odpowiedzi na następujące pytania: Jak mózg filtruje informacje? Jak mózg steruje działaniem? Jak mózg buduje świadomość? '