Ani kroku do tyłu:

To głos żołnierzy, którzy, nieraz z błahych przyczyn, tracili stopnie i odznaczenia i w jednej chwili stawali się mięsem armatnim, służącym do rozpoznania walką, rozbrajania pól minowych pod ogniem wroga czy przekraczania w pierwszej linii rzek. Mimo czającej się wszędzie śmierci - do końca wojny poległo lub zostało rannych ponad 170 000 żołnierzy tych jednostek - imponowali oni odwagą i dojrzałością . Jak wspomina jeden z nich, "kiedy widzisz, że 12 osób, które znasz, leżą zabici. [.] resztki młodzieńczej romantyki od razu wietrzeją, trzeba szybciej dorosnąć, stać się prawdziwym mężczyzną.".