Jordania

Ze względu na cechy typowe zarówno dla regionu, jak i odrębność ustroju czy drogi dziejowej powinno się zapoznać z historią państwa jordańskiego. Mimo skromnego terytorium i uzależnienia od zewnętrznych wpływów wiele problemów świata arabskiego można analizować właśnie na przykładzie tego królestwa. Jednocześnie warto zwrócić uwagę na specyficzną politykę rządzącej dynastii i jej sposób działania. Haszymidzi utrzymali prozachodnią opcję polityczną mimo antyzachodniego nastawienia swych obywateli. Zachowali jednak akceptację poddanych dla swej władzy. Publikacja ta jest próbą przedstawienia historii Jordanii zarówno w aspekcie powiązań ogólnoarabskich, jak i z perspektywy specyfiki omawianego państwa.Na zakończenie muszę wyjaśnić sprawę transkrypcji nazw i nazwisk arabskich na język polski. Posłużyłem się uproszczoną transkrypcją polską dla języka arabskiego opracowaną przez Bogusława R. Zagórskiego, stosowaną między innymi w encyklopediach PWN i w niektórych wydawnictwach arabistycznych. W transkrypcji uproszczonej nie stosuje się znaków diakrytycznych. Użycie tego zapisu ułatwia odbiór tekstu czytelnikowi, niebędącemu arabistą. Jednocześnie trzeba dodać, że w takiej formie często nie jest możliwe odtworzenie arabskiej formy danego terminu w sposób absolutnie ścisły.W jednym szczególnym przypadku zasada ta nie jest stosowana. Przy zapisie imienia proroka islamu używam powszechnej i utrwalonej w języku polskim formy Mahomet, mimo że prawidłową wersją jest wyraz Muhammad. Ze względu na przyjętą w Polsce tradycję będę używał imienia Mahomet, gdy piszę o proroku, a wyrazu Muhammad w wypadku innych osób. Podkreślam jednak, że w języku arabskim chodzi o to samo imię. Muszę też dodać, że w przypadku popularnego imienia Abd Allah stosuję nowszy zapis. W wielu starszych pracach można znaleźć wersję łączącą te dwa człony, czyli wyraz Abdullah. W pracy zastosowałem jednak zapis rozdzielony.