Druga cesarzowa

Rodzina cesarzowej Józefiny zostaje wezwana na dwór Napoleona, by wysłuchać straszliwej wieści. Cesarz zamierza się rozwieść ze swą bezpłodną żoną, z którą żyje od trzynastu lat, i ożenić po raz drugi z młodą księżniczką austriacką Marią Ludwiką. Córka Józefiny, Hortensja dostrzega w tej sytuacji szansę na opuszczenie męża, brata Napoleona, któremu urodziła trzech dziedziców. Choć szuka miłości, musi wspierać swą matkę, zrozpaczoną po zdradzie Napoleona. Tymczasem dla jego nowej żony małżeństwo jest straszliwym poświęceniem, którego dokonuje ze względu na swego ojca. Nic jej nie łączy z tym dziwnym, o wiele od niej starszym mężczyzną, którego kazano jej poślubić, i w nowym życiu odnajduje niewiele radości. Jednak wielką pociechę przynosi jej niespodziewana przyjaźń z Hortensją, tym bardziej że jej rywalką do uczuć męża jest nie kto inny tylko siostra Napoleona, Paulina, która od lat stara się na niego wpływać i by zachować władzę, nie zawaha się użyć żadnego wybiegu.