Wybór bajek francuskiego bajkopisarza Jeana de La Fontaine'a (1621-1695) poprzedzony wstępem analizującym jego twórczość i zaopatrzony w notę biograficzną. "Na czym zatem polega wielkość siedemnastowiecznego bajkopisarza francuskiego? Że uczynił z bajki - mówiąc najkrócej - formę wypowiedzi poetyckiej. Poetyckiej, powtarzam, bo wierszowaną - a myślę o rytmie i następnie rymie - uczynili ją już poprzednicy. Ale jeszcze w drugiej połowie siedemnastego wieku nie uznawano tego gatunku za artystyczny, traktując La Fontaine'a jako wyjątek, który potwierdza regułę [...]. La Fontaine, wziąwszy stare schematy, tchnął w nie życie. Postaci z typów przekształacają się w charaktery niekiedy nader zindywidualizowane, mówiące językiem dosadnym, a w każdym razie potocznym, prezentujące swoje życiowe racje w formie dialogowej, wprost odwołujące się do rozwagi czytelnika. W ten sposób powstają scenki, nowelki, dramaciki, nie pozbawione tła, kolorytu lokalnego, trzymające w napięciu. Tak zwany morał schodzi na plan dalszy, staje się naturalną, dowcipną nieraz pointą, bądź przybiera postać refleksji czy głębszego wywodu, snutego przez samego poetę, który też wkracza na
, jak w , nie zawsze wyręczajac się konwencjonalnym narratorem. Niekiedy morał zupełnie zanika lub przemienia się w wieloznaczny znak zapytania. Tok opowiastki jest lekki, potoczysty, zmienny, bajkopisarz operuje wierszem nieregularnym, wydobywającym rytm rozwijającej się dramatycznie akcji i zgodnym z naturalną kadencją zdania. Na tym polega nieprześcignione mistrzostwo La Fontaine'a, który z bajki uczynił gatunek prawdziwie artystyczny. Nie tylko w porównaniu z poprzednikami, lecz także, o czym nie wolno zapominać, na tle klasycystycznej, sztucznie napuszonej, odbarwionej z autentycznych uczuć, retorycznej twórczości dworskiej [ze Wstępu]".
