Noce i dnie mojego życia

(…) Kiedy byłem małym chłopcem, puszczałem z matką latawce. Patrzyłem, jak wzbijały się w niebo tak wysoko, na ile starczyło sznurka. Pytałem mamę, wskazując na niebo:

– Co tam jest, mamo?

– Przestrzeń – odpowiadała.

– A co to jest przestrzeń, mamo?

– To jest coś, co nie ma końca, synku…

Panie Profesorze Bardini – „to” chyba naprawdę nie ma końca, skoro, jak mówi Maria Dąbrowska: „Żyjemy, umieramy, a życia wciąż wystarcza. Z nami czy bez nas noce i dnie jednakowo się toczą, jakby nas wcale nie było na tym świecie”. (…)

Noce i dnie mojego życia – wspomnienia spisane przez Jerzego Antczaka, reżysera m.in. nominowanych do Oscara Nocy i Dni. Jego życie to historia polskiego filmu, Teatru Telewizji, a także barwna opowieść malowana emocjami.